De Volkskrant meldt dat verpleegkundigen van alle beroepen het vaakst last hebben van 'seksuele aandacht' door patienten en bezoekers. Niet toevallig omdat zij het meest intensief contact hebben met de personen waarmee zij werken. In de top 5 van beroepen die hiermee in aanraking komen, staan maar liefst vier zorgberoepen.
Na het lezen van deze bevindingen in de Volkskrant, bedacht ik me dat in de praktijk soms seksuele intimidatie, maar ook discriminatie niet de adequate reacties oproepen die andere vormen van agressie wél krijgen. Ik kan mij geen afdeling herinneren die aangaf dat deze problematiek niet voorkomt tijdens het werk. Tegelijkertijd worden hiervan weinig tot geen agressiemeldingen gemaakt. In mijn optiek vallen deze ongewenste gedragingen onder dezelfde categorie. In ieder geval verdienen medewerkers dezelfde bescherming hiertegen. Mijn vermoeden is dat medewerkers én leidinggevenden soms niet voldoende beseffen dat deze gedragingen dezelfde aandacht horen te krijgen. Nog meer dan bij andere vormen van ongewenst gedrag wordt het gezien als 'iets dat er soms bijhoort'. Dit terwijl dergelijke gedragingen dezelfde negatieve gevolgen kunnen hebben als 'conventionele' vormen van agressie:
Verminderd werkplezier;
Afname kwaliteit van werk;
Verlies integriteit van dienstverlening;
Ziekteverzuim.
Ik stuur daarom ook altijd aan op dezelfde behandeling van seksuele intimidatie en discriminatie als andere vormen van agressie. Ikzelf pak dit dan ook precies zo op. Wat is uw mening? Worden deze vormen van ongewenst gedrag anders behandeld en zo ja, waarom? Vind u ook dat deze vormen dezelfde behandeling verdienen? Of zou hier een andere reactie passend zijn?